W 1820 r. w Hiszpanii doszło do przewrotu politycznego – w obronie praw społecznych (a tym samym przeciwko staremu porządkowi) stanęli młodzi oficerowie na czele z Rafaelem del Riego y Nuniez. Król Ferdynand nie chcąc wojny domowej, zgodził się na przywrócenie liberalnej konstytucji, na co nie mogło zgodzić się Święte Przymierze.
Ferdynand VII (dynastia Burbonów) jeszcze za czasów książęcych był zwolennikiem Napoleona, jednak ostatecznie zwrócił się w stronę rodziców. Po objęciu tronu liczył na odnowienie sojuszu z Napoleonem, jednak ten pozbawił go tronu i uwięził we Francji. Ferdynand odzyskał tron dopiero po klęsce Napoleona w 1813 r., jednak nie cieszył się poparciem społecznym. Już w 1820 r. doszło do rewolty.