Francja na czele z Napoleonem rozpoczęła okres podbojów, zaczynając od państewek włoskich – Wenecji i Istrii. Kolejnym krokiem było podbicie państw niemieckich i utworzenie Związku Reńskiego. Kolejne koalicje antyfrancuskie kończyły się klęską przeciwników Napoleona lub rozejmami wciąż powiększającymi dominium Cesarza Francuzów – pokój w Tylży 1807 r., utworzenie Księstwa Warszawskiego. Drugim tworem zależnym od Napoleona było Królestwo Westfalii. Wobec Anglii Napoleon wprowadził blokadę kontynentalną, doprowadził także do abdykacji hiszpańskiego króla Ferdynanda VII, co spowodowało przystąpienie Hiszpanii do koalicji antyfrancuskich. Coraz większa ilość wrogów oraz nieudana kampania moskiewska spowodowała załamanie się potęgi francuskiej i ostatecznie do klęski Napoleona w bitwie narodów pod Lipskiem w 1813 r.
Napoleon dał się poznać jako znakomity żołnierz i strateg, a szczególną popularność przysporzyły mu zwycięskie kampanie toczone we Włoszech. Ścieżka wojskowa doprowadziła go do rangi konsula, którą początkowo współdzielił z dwoma innymi osobami, ostatecznie jednak przejął pełnię władzy jako Pierwszy Konsul, a następnie Cesarz.