Poprzez uzyskanie statusu imperium kolonialnego Wielka Brytania stała się potęgą gospodarczą. Kolonie zapewniały Anglikom bogactwo, dostęp do surowców oraz rynki zbytu. Dodatkowo Anglicy coraz mniejszą wagę przywiązywali do tytułów, a coraz większą do posiadanego majątku (landlords), co zaowocowało wstąpieniem do grona arystokratów ludzi bogatych, ale z niższych klas społecznych, często mających bardzo liberalne i otwarte poglądy.
Ponadto w trakcie procesu „ogradzania”, landlordowie jako właściciele ziemscy powiązali się z chłopstwem zamieszkującym ich tereny relacjami ekonomicznymi, a nie pańszczyźnianymi – to było bardzo korzystne dla obu grup. Jednak nie każdy chłop znalazł swoje miejsce w nowym systemie, w związku z tym rosła fala migracji ludności wiejskiej do miast, która tam stanowiła główny trzon klasy robotniczej. Do tego wszystkiego nastąpiła eksplozja wynalazków, które zmieniły oblicze świata.
Najważniejsze kolonie brytyjskie w XVIII w.:
Gibraltar
Minorka
Kanada
Nowa Szkocja
Wyspa Księcia Edwarda
Labrador
Kolonie amerykańskie do czasu utworzenia Stanów Zjednoczonych
Wyspy Ameryki Środkowej, np. Antigua, Barbuda, Bahamy, Barbados, Jamajka,
Gujana Brytyjska
Region Antarktyczny
Wyspy na Oceanie Atlantyckim, np. Bermudy, Falklandy
Indie
Cejlon
Malediwy
Część Australii
Nowa Zelandia
Hawaje