Ogólnie rzecz biorąc, ludność wiejska żyła zdecydowanie dłużej niż miejska – widać to na przykładnie warstw zamożnych, jak i robotników (50-52 lata i 33-38 lat na wsiach w opozycji do 36-45 i 15-19 w miastach przemysłowych). Było to spowodowane gorszą jakością powietrza w miastach oraz bardziej wyczerpującym organizm trybem życia.
Jeśli chodzi o różnice w statusie społecznym widać je zarówno w miastach, jak i na wsiach – ludność zamożna żyła zdecydowanie dłużej – nawet do 52 lat na wsi i do 45 lat w mieście, w porównaniu do robotników – do 38 lat na wsi i do maksymalnie 19 w mieście. Te różnice wynikały przede wszystkim z trybu życia. Robotnicy mieli znacznie gorsze warunki pracy, głodowe pensje, praca ponad siły kilkanaście godzin dziennie, nieleczone choroby, a do tego zanieczyszczenia oraz brak higieny powodowały, że przeciętna długość życia robotnika w miastach oscylowała między 15 a 19 lat.
Sytuacja zaczęła się powoli zmieniać wraz z powstaniem pierwszych ruchów robotniczych oraz dojściem do głosu idei socjalistycznych, zakładających poprawę życia i losu robotników. Co ciekawe ruchy socjalistyczne często szły w parze z ruchami feministycznymi.