Dokument ukazuje robotników jako potężną ludzką masę, która tłoczy się na niewielkiej przestrzeni i traci wszelkie wyższe wartości na rzecz przetrwania. Porównuje ich upadek do zezwierzęcenia. Wskazuje, że ówcześnie to pieniądz się liczy i ma większą wartość niż człowiek, a ludzie, chcąc przetrwać, godzą się na życie w najbardziej podłych warunkach, w których dominuje bieda, choroby i przestępczość.
Irlandczycy od zawsze byli gorzej traktowani przez Brytyjczyków – ichniejszy polityk Ken Livingstone powiedział nawet, że: „To, co Wielka Brytania uczyniła Irlandczykom w ciągu 800 lat, jest gorsze od tego, co Hitler zrobił Żydom, tyle tylko, że Brytyjczycy dali sobie na to więcej czasu”. Słowa te oczywiście wywołały burzę, jednak skłoniły też do refleksji na temat ciemnych stron brytyjskiej kolonizacji, która odbywała się nie tylko w odległych zakątkach świata, ale też na własnym podwórku.