Przedmiotem obrad były wystąpienia rewolucyjne w Hiszpanii, wspomniano także o Włoszech i Turcji. Hiszpanie i Włosi walczyli o prawa, natomiast w Turcji doszło do walki Greków o niepodległość.
Grecy nie po raz pierwszy przystąpili do walki – poprzednie powstania były krwawo tłumione przez oddziały tureckie. W 1821 r. otrzymali jednak wsparcie od rządu brytyjskiego, a potem też od Francji oraz Rosji, a co za tym idzie, Święte Przymierze poparło wystąpienie ludności greckiej przeciwko porządkowi, którego miało strzec.
Stało się tak dlatego, że zasada równowagi sił była iluzoryczna, a każde mocarstwo patrzyło na własne interesy: Rosja chciała osłabić państwo osmańskie, Anglia liczyła na wpływy na południu oraz w Egipcie. Wojna o niepodległość Grecji trwała do 1830 i zakończyła się powstaniem państwa greckiego.