W latach 1773-1776 powołano Radę Nieustającą oraz Komisję Edukacji Narodowej. Najważniejszą reformą było powołanie Rady Nieustającej, ponieważ w konsekwencji doprowadziło do pozbawienia hetmanów władzy nad wojskiem.
Rada Nieustająca ograniczała władzę króla i stała się centralnym organem władzy wykonawczej. Jednym z projektów zatwierdzonych przez Radę Nieustającą było pozbawienie hetmanów władzy nad wojskiem. Caryca Katarzyna II po 1776 r. nie wyraziła już zgody na żaden skonfederowany sejm, w wyniku czego Stanisław August nie mógł już podjąć żadnej decyzji bez zgody ambasadora Rosji w Warszawie.