Po śmierci Jana III Sobieskiego nastąpiło bezkrólewie, podczas którego zawiązała się konfederacja generalna przeciwko synowi zmarłego króla – Jakubowi. W związku z tym na sejmie elekcyjnym wysunięto kandydaturę Franciszka Ludwika Burbona oraz Fryderyka Augusta Wettina. Większość wybrała Franciszka Ludwika, przeciwnicy wyboru ogłosili królem Fryderyka Augusta. Ten drugi został koronowany, ponieważ szybko złożył wyznanie wiary katolickiej i podpisał pacta conventa.
Fryderyk August II również zostaje wybrany w wyniku podwójnego wyboru. Większość szlachty wybiera Stanisława Leszczyńskiego, przeciwnicy wybierają Fryderyka Augusta II dzięki wsparciu wojsk rosyjskich i poparciu Habsburgów.
August II oraz August III dochodzą do władzy w analogiczny sposób – obaj zostają wybrani podczas tak zwanej podwójnej elekcji, czyli sytuacji, w której większość wybiera i ogłasza królem jednego z kandydatów, natomiast przeciwnicy nie godzą się i doprowadzają do zaprzysiężenia drugiego kandydata. Taka sytuacja jest możliwa dzięki silnemu poparciu i wpływom z zagranicy – zarówno Fryderyk August, jak i Fryderyk August II uzyskują poparcie od Habsburgów oraz Rosji.