| Prusy | Austria | Rosja | |
| I rozbiór | Warmia i Pomorze Gdańskie, bez Gdańska i Torunia, północny fragment Wielkopolski i Kujaw | Południowa część Rzeczypospolitej bez Krakowa, wraz z Zamościem i Lwowem | północno-wschodnie kresy na wschód od Dźwiny i górnego Dniepru |
| II rozbiór | Wielkopolska, Kujawy, zachodnia część Mazowsza oraz Gdańsk i Toruń. | Nie bierze udziału w II rozbiorze | Białoruś, Wołyń, Podole oraz prawobrzeżna Ukraina |
| III rozbiór | Część Mazowsza z Warszawą i najbardziej wysunięte na zachód ziemie litewskie | Część Małopolski, która nie została zajęta w I rozbiorze, Kraków, Lublin oraz część Podlasia i Mazowsza | Ziemie na wschód od Bugu i Niemna, w tym Wilno i Grodno |
W wyniku I rozbioru Prusy zyskały tereny o powierzchni 36 tysięcy km² z 580 tysiącami ludności, Austria – 83 tysiące km² zamieszkiwane przez 2,65 miliona ludności, Rosja – 92 tysiące km² i 1,3 miliona ludności. Do rozbioru dochodzi po podpisaniu traktatu rozbiorowego 5 sierpnia 1772 r. w Petersburgu.
W wyniku II rozbioru Prusy zajmują obszar 58 tysięcy km² wraz z 1,1 miliona ludności, natomiast Rosja – tereny o powierzchni 250 tysięcy km² zamieszkiwane przez 3 miliony ludności. Do rozbioru dochodzi 23 stycznia 1793 r.
W wyniku III rozbioru Prusy zajmują obszar 55 tysięcy km², Rosja – 120 tysięcy km², a Austria – 47 tysięcy km². Traktat rozbiorowy zostaje podpisany 24 października 1795 r. Po trzech rozbiorach łącznie ludności zyskanej przez Prusy jest 2,6 miliona mieszkańców, przez Rosję – 5,5 miliona, natomiast Austrię – 4,2 miliony.