Ruch egzekucyjny doprowadził do szeregu reform, które przekształciły strukturę polityczną Rzeczypospolitej. Najważniejszym z nich było uchwalenie konstytucji Nihil novi na sejmie w Radomiu w 1505 roku, która stanowiła, że żadne nowe prawo nie może być uchwalone bez zgody szlachty zgromadzonej na sejmie. To było fundamentalne dla rozwoju parlamentaryzmu, ponieważ przekształciło sejm w główny organ decyzyjny w państwie.
Reformy wprowadzone przez egzekucjonistów przyczyniły się również do ustanowienia zasady liberum veto, która dawała każdemu posłowi prawo do zablokowania dowolnej decyzji podczas obrad sejmu. Ponadto, potwierdzenie elekcyjnego systemu wyboru władcy przez przedstawicieli stanu szlacheckiego dawała tej grupie realny wpływ na kształtowanie polityki państwa.
Ruch egzekucyjny był ruchem politycznym średniej szlachty w XVI wieku, dążącym do reform w dziedzinie sądownictwa, skarbowości i wojska, a także do zwrotu królewszczyzn i ograniczenia praw Kościoła. Dzięki temu ruchowi szlachta uzyskała większe wpływy polityczne, wzmocniła swoją pozycję w społeczeństwie, przyczyniła się do wprowadzenia elekcyjności tronu i zawarcia unii realnej z Litwą.