Dioklecjan podzielił państwo na cztery prefektury, które dzieliły się na diecezje. Te z kolei dzieliły się na prowincje. Dawało to lepszą kontrolę nad państwem.
Zreformowano monetę, która to zmiana zachowała inflację poprzez wprowadzenie do obiegu monet srebrnych i miedzianych.
Reforma podatkowa polegała na nowym, bardziej sprawiedliwym sposobie nalicza należnych podatków.
Cesarz wprowadził edykt nakazujący przesiadywanie chrześcijan, co miało skupić ludność wokół tradycyjnych wierzeń.
Reformie uległo również wojsko, które podzielono na komitaty.
Reformy Dioklecjana podźwignęły cesarstwo na kolejnych dwieście lat, jednak nie dały rady zapobiec powolnemu słabnięciu cesarstwa.