Gulio Rugierri wyróżnił pięć głównych ośrodkowych miejskich w Rzeczypospolitej, które prowadziły ożywiony handel międzynarodowy. Największym z nich był Gdańsk, który nawiązał kontakty z kupcami niemieckimi, francuskimi, flamandzkimi, angielskimi, hiszpańskimi i portugalskimi, którzy zbierali się w mieście zwłaszcza w sierpniu z okazji jarmarku św. Dominika. Drugim największym miastem handlowym był Kraków, prowadzący handel lądowy głównie z Niemcami, Węgrami i Włochami – podobnie jak Poznań. Lwów, z kolei, prowadził wymianę z Turcją, a Wilno – z Moskwą.
W okresie od XVI do XVII wiekuGdańsk był jednym z najważniejszych i najbogatszych miast hanzeatyckich oraz ważnym ośrodkiem handlowym w Europie. Miasto było znane z intensywnego eksportu zboża, zwłaszcza pszenicy, jęczmienia i żyta, które były eksportowane na rynki zachodnie, szczególnie do krajów takich jak Anglia, Holandia i Francja. Polskie zboże było cenione za swoją jakość, niską cenę i dostępność.