Monarchia stanowa to ustrój, w którym władza monarsza uległa ograniczeniu na rzecz trzech stanów: rycerstwa, duchowieństwa i mieszczaństwa.
W monarchii stanowej władzę sprawował król wraz z przedstawicielami trzech stanów. W duchowieństwie na czele stał najczęściej arcybiskup lub biskup. W mieszczaństwie na czele stali zamożniejsi kupcy i rzemieślnicy, a niższą warstwę stanowili ludzie biedniejsi. Do stanu rycerskiego należeli wojownicy, którzy uzyskali status rycerski poprzez ceremonię pasowania na rycerza.