Tereny, które zostały przyłączone do Polski w 1945 roku:
· Pomorze z Gdańskiem,
· Śląsk,
· Warmia i Mazury.
Zerwanie przez ZSRS stosunków z rządem emigracyjnym spowodowało, iż rozgrywka o losy Polski, znalazła się w rękach przywódców trzech państw koalicji antyhitlerowskiej – prezydenta USA, premiera Wielkiej Brytanii oraz przywódcy ZSRS. Na konferencjach tej Wielkiej Trójki: w Teheranie, Jałcie, Poczdamie podejmowano kolejne decyzje, odnoszące się do powojennych losów Polski.
W momencie zbliżania się Armii Czerwonej do terytorium państwa polskiego powróciła kwestia granicy wschodniej. Rząd emigracyjny postulował powrót do granic z traktatu ryskiego z 1921 r. Rząd sowiecki obstawał przy linii granicznej na tzw. linii Curzona. ZSRS uzyskał w tej kwestii poparcie Wielkiej Brytanii i USA jeszcze na konferencji Wielkiej Trójki w Teheranie.
Zgodnie z postanowieniami Konferencji w Teheranie (28 listopada – 1 grudnia 1943 r.) granice państwa polskiego zostały przesunięte na Zachód, między linię Curzona na wschodzie, a Odrę na Zachodzie.
Na konferencji w Jałcie (4–11 lutego 1945 r.) alianci zachodni wyrazili ostateczną zgodę na włączenie polskich ziem wschodnich do ZSRS.
16 sierpnia 1945 r. podpisano umowę pomiędzy Polską a ZSRS o polsko-sowieckiej granicy państwowej. Granicę tę wytyczono o linię rzeki Bug.
Układ w poczdamski (2 sierpnia 1945 r.) oddawał pod władzę państwa polskiego tereny na zachodzie i północy.