Po dojściu do władzy Napoleon zreformował armię, a jego zwycięstwa po objęciu dyktatury pozwoliły zawrzeć korzystne pokoje z przeciwnikami. W 1804 roku koronował się na cesarza i zerwał z republiką – miał praktycznie nieograniczoną władzę. W tym samym roku zreformował też prawo cywilne, wprowadzając Kodeks Napoleona. Od 1804 roku dzięki silnemu poparciu społeczeństwa zaczął podporządkowywać sobie państwa europejskie, co doprowadziło do kolejnych wojen, w których początkowo odnosił zwycięstwa. Jednocześnie walczył z Wielką Brytanią, Austrią, Rosją i Prusami.
Potęga Napoleona leżała w silnie dowodzonej, doskonale zorganizowanej armii, silnemu poparciu społeczeństwa dzięki sukcesom militarnym oraz działalności reformatorskiej. W momencie, kiedy podupadła jego potęga wojskowa po fatalnej w skutkach wyprawie na Moskwę z 1812 roku i zaczła odnosić porażkę, stracił poparcie, a dotychczasowi sojusznicy w obliczu jego porażek zaczęli się odwracać.