Powstanie styczniowe wybuchło w styczniu 1863 roku. Było odpowiedzią Polaków na coraz większe represje ze strony Rosji i przymusowy pobór do wojska rosyjskiego. Powstańcy walczyli przy pomocy kos, ponieważ nie mieli dostępu do broni palnej i doświadczenia. Zdecydowali się prowadzić walkę partyzancką ze względu na brak armii, która mogłaby otwarcie walczyć z zaborcą. Polacy mieli własne powstańcze państwo, które koordynowało przebieg powstania i zajmowało się zakupami broni. Funkcjonowały w nim sądy, policja i wywiad. Pomimo braku regularnego wojska, powstańcy potrafili odnosić sukcesy. Przyczyniali się do tego doskonali dowódcy, tacy jak Romuald Traugutt – dyktator powstania, który chciał stworzyć armię. Ostatecznie powstanie upadło, a represje ze strony Rosji się nasiliły.
Powstanie styczniowe wybuchło w 1863 roku jako zryw przeciwko polityce prowadzonej przez Rosję. Powstańcami byli najczęściej młodzi ludzie bez przygotowania wojskowego i broni. Z tego powodu Polacy walczyli w sposób partyzancki, a ich główną bronią były kosy. Zostało zorganizowane nawet powstańcze państwo, które koordynowało walki i zajmowało się zaopatrzeniem militarnym. Sukcesy odnoszone przez Polaków to zasługa głównie wybitnych dowódców, którzy potrafili nimi pokierować pomimo braku możliwości otwartej walki z armią rosyjską. Najbardziej zasłużony dla powstania styczniowego był Romuald Traugutt – ostatni dyktator.