Wojna partyzancka polega na walce w małych, niezorganizowanych oddziałach i atakowaniu przeciwnika z zaskoczenia. W powstaniu styczniowym brali udział głównie młodzi ludzie, bez doświadczenia, ale z wielkim zapałem do walki. Możliwości były niewielkie, a powstańcy nie mieli dostępu do broni palnej, walczyli najczęściej z kosami, dlatego dowódcy zdecydowali się na taką formę walki. Ataki w zorganizowanych oddziałach były niemożliwe.
Wojna partyzancka to walka małych oddziałów, które atakują wroga z zaskoczenia. W powstaniu styczniowym zdecydowano się na taki sposób walki, ponieważ powstańcy nie mieli dobrego dostępu do broni ani doświadczenia, które pozwoliłoby na prowadzenie otwartych bitew.