Definicja mesjanizmu według podręcznika: „Mesjanizm – to wiara w powszechne zbawienie, które po okresie katastrof i nieszczęść dokona się za sprawą wybranej przez Boga jednostki lub zbiorowości. […]”. Romantyzm w Polsce miał bardzo burzliwe tło historyczne i społeczne. W 1830 roku wybuchło powstanie listopadowe, po którym nastąpił okres krwawych represji ze strony zaborców. Duża liczba powstańców była zmuszona do ucieczki za granicę w obawie przed utratą życia i wolności. To spowodowało, że idea mesjanizmu zdobyła wielu zwolenników. Bardzo mocno wpłynęła też na twórczość wieszczy narodowych – Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego, którzy ją promowali wśród społeczeństwa.
Podręcznik podaje definicję mesjanizmu: „Mesjanizm – to wiara w powszechne zbawienie, które po okresie katastrof i nieszczęść dokona się za sprawą wybranej przez Boga jednostki lub zbiorowości. […]”. Polska w XVIII wieku utraciła niepodległość. Z tym faktem naród nigdy się nie pogodził, co powodowało, powstawały ruchy narodowowyzwoleńcze. W XIX wieku, gdy rozpoczął się okres romantyzmu, na dawnych ziemiach polskich wybuchło powstanie listopadowe w 1830 roku. Trwało rok i zakończyło się przegraną Polaków. Konsekwencje, które naród polski musiał ponieść po tym wydarzeniu, były krwawe i postrzegane jako niesprawiedliwe. Represje ze strony władz państw zaborczych (głównie Rosji, ale również Austrii i Prus) były bardzo ciężkie i spowodowały, że prawie 10 tysięcy osób zostało zmuszonych do ucieczki za granicę w obawie przed utratą życia i wolności. Represje – aresztowania, kary śmierci i banicji były postrzegane przez społeczeństwo jako niesprawiedliwe. Poszukiwano sensu tych cierpień. To spowodowało, że idea mesjanizmu zdobyła wielu zwolenników. Bardzo mocno wpłynęła też na twórczość wieszczy narodowych – Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego, którzy ją promowali wśród społeczeństwa.