Rymy zewnętrzne:
leży – rycerzy,
leży – bieży,
dzwoni – stroni,
stroni – koni,
obfity – okryty,
obfity – rozbity,
leży – rycerzy,
rycerzy – bieży.
Rymy wewnętrzne:
rycerzy – leży,
leży – rycerzy,
błękity – obfity.
Rym to podobne lub takie samo brzmienie ostatnich cząstek wyrazowych zamieszczonych zwykle na końcu wersu wiersza. Podział rymów ze względu na:
– akcent (żeńskie — w wyrazach akcentowanych na drugą sylabę od końca i męskie — w wyrazach jednosylabowych),
– dokładność (dokładne — z takim samym brzmieniem ostatnich cząstek i niedokładne — z przybliżoną zgodnością brzmienia),
– przyczynę współbrzmienia (gramatyczne — z takim samym brzmieniem tych samych form gramatycznych i niegramatyczne — z takim samym brzmieniem niezależnym od formy gramatycznej wyrazów)
– miejsce występowania (zewnętrzne — występujące na końcu wersów lub wewnętrzne — występujące w obrębie jednego wersu).