Do filmu „Pierścień i róża” są potrzebne przedmioty, które w nazwie mają literę ó: magiczna róża, różdżka Czarnej Wróżki, zasuwa do drzwi lochów, łóżko na zakręconych nóżkach, szczególne pióro poety, królewski strój koronacyjny.
Do filmu „O wawelskim smoku” są potrzebne przedmioty, które w nazwie mają literę u: puste kosze dla przekupek, duży piejący kogut, mięciutki kożuch szewca, kubek z żurem, bukiet z rumiankami, brudnawa koszula z lnu.
Literę ó piszemy wtedy, gdy w innych formach danego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych wymienia się na o, e, a. np. dróżka, bo droga. Literę ó piszemy w zakończeniach rzeczowników, czasowników, przymiotników: –ów, –ówna, –ówka (wyjątki to zasuwka, skuwka, wsuwka). Ó piszemy na początku wyrazów: ósmy, ósemka, ów, ówdzie. Są też ó w wyrazach, których pisownię trzeba zapamiętać np. córka, kłótnia, krótka. U piszemy prawie zawsze na początku wyrazu. np. ucho, uderzenie (wyjątki: ósemka, ów, ósmy, ówdzie) U piszemy w formach czasu teraźniejszego zakończonych na: –uję, –ujesz, –ujemy, –ujecie itp. np. dziękuję, pakujesz. U piszemy w wielu wyrazach na początku i na końcu wyrazu np. ucho, zamku. W języku polskim u piszemy w wielu przyrostkach, głównie tych o charakterze zdrabniającym: –uch, –uchna, –uchny, –ula, –ulek, –uleńka, –ulka, –ulo, –unek, –unia, –uńcia, – us, –usia, –uszek, –uszka, –uszko, –uś, –uśki, –utki. Wyróżniamy wyrazy z u, których pisownię trzeba zapamiętać np. czuć, kłuć, kuć, pruć, snuć.