– na zielono: ó wymienne – kręcić się w kółko, bez ogródek, na pół gwizdka, lekki jak piórko, mól książkowy, kaczy chód, bez dwóch zdań, gapić się jak wół na malowane wrota, cztery kółka, coś mówi samo za siebie, daj mi święty spokój;
– na czarno: ó niewymienne – drogo sprzedać skórę, blady jak płótno, na dwoje babka wróżyła, królik doświadczalny, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, ptasi móżdżek, bomba w górę, diabeł tkwi w szczegółach;
– na niebiesko: u na początku i na końcu wyrazu – bez jednego wystrzału, uderzyć się w piersi, ujść z życiem, prochu nie wymyślili, ani widu, ani słychu, baju, baju, będziesz w raju, uroczy dzieciak, co tchu;
– na żółto: u w środku wyrazu – bratnia dusza, brać coś pod lupę, pozjadał wszystkie rozumy, brać coś na swoje sumienie, aż się kurzy, duży dzban, bujać w obłokach, walić głową w mur, będą z niego ludzie, budować zamki na lodzie;
– na fioletowo: ó w zakończeniach –ów, –ówka, –ówna – brak mu słów, to istny dom wariatów, brak słów, kłębek nerwów, jak stado baranów, fabryka snów;
– na brązowo: u w zakończeniach –unek, –uszek, –utki – wyznaczać kierunek, dobre duszki, rozpoznać gatunek, zjeść coś do ostatniego okruszka, wykonywać prace kopciuszka, przewozić ładunek, osiągnąć słabiutki wynik, bielutki jak śnieg.
Literę ó piszemy wtedy, gdy w innych formach danego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych wymienia się na o, e, a. np. dróżka, bo droga. Literę ó piszemy w zakończeniach rzeczowników, czasowników, przymiotników: –ów, –ówna, –ówka (wyjątki to zasuwka, skuwka, wsuwka). Ó piszemy na początku wyrazów: ósmy, ósemka, ów, ówdzie. Są też ó w wyrazach, których pisownię trzeba zapamiętać np. córka, kłótnia, krótka. U piszemy prawie zawsze na początku wyrazu. np. ucho, uderzenie (wyjątki: ósemka, ów, ósmy, ówdzie) U piszemy w formach czasu teraźniejszego zakończonych na: –uję, –ujesz, –ujemy, –ujecie itp. np. dziękuję, pakujesz. U piszemy w wielu wyrazach na początku i na końcu wyrazu np. ucho, zamku. W języku polskim u piszemy w wielu przyrostkach, głównie tych o charakterze zdrabniającym: –uch, –uchna, –uchny, –ula, –ulek, –uleńka, –ulka, –ulo, –unek, –unia, –uńcia, – us, –usia, –uszek, –uszka, –uszko, –uś, –uśki, –utki. Wyróżniamy wyrazy z u, których pisownię trzeba zapamiętać np. czuć, kłuć, kuć, pruć, snuć.