Tren I buduje obraz zrozpaczonego poety, który nie może pogodzić się z utratą dziecka. Utwór przypomina lament, a poeta przechodzi ewidentny kryzys światopoglądowy i wartości. Tren V służy zobrazowaniu tragedii poety – poprzez porównanie córki do oliwki, autor przedstawia poczucie niesprawiedliwości w związku z tragiczną śmiercią córki. Tren VII obrazuje niespełnione marzenia poety, który pragnął szczęśliwej przyszłości dla swojego dziecka. Podmiot liryczny w dalszym ciągu tęskni za Urszulką, o czym przypominają mu również jej ubrania. Tren VIII stanowi smutną refleksję o obecnej sytuacji rodzinnej poety.
Największy ładunek emocjonalny ma Tren I. Przypomina on lament pogrążonego w rozpaczy ojca, który popadł w tak wielką żałobę, że stracił wiarę w wyznawany przez siebie światopogląd. Poeta daje wyraz swojej emocjonalności wzywając twórców antycznych tragedii, a także zapraszając do swojego domu wszystkie smutki świata. Najmniejszy ładunek emocjonalny przedstawia Tren VIII. Podmiot liryczny poprzez opis pustki w domu wyraża swoją tęsknotę za zmarłym dzieckiem, jednak warto zauważyć, że w tym utworze nie pojawiają się żadne wykrzyknienia. Podmiot liryczny wydaje się pogrążony w smutku, ale jego słowa nie mają rozpaczliwego charakteru widocznego w poprzednich trenach. W przeciwieństwie do pozostałych utworów Tren VIII nie zawiera też emocjonalnych metafor niesprawiedliwej śmierci.
Treny przedstawiają ewolucję przeżyć podmiotu lirycznego – pomimo ciągłego smutku, jego stosunek do śmierci córki stopniowo się zmieniał.