P’an-ku był potężnym praojcem ziemi, nieba oraz wszystkiego, co istnieje. Ukazany został w mitologii chińskiej. Za życia wybił otwory, przez które widoczne stało się słońce, gwiazdy i księżyc. Z masy chaosu wyłupywał ziemię i otaczający nas świat, w miarę jego pracy rozrastał się on. Gdy umarł, jego serce, głowa, płuca i wątroba zmieniły się w góry, oddech stał się wiatrem i chmurami, a głos grzmotami. Ręce i nogi stały się czterema stronami świata, żyły i krew przekształciły się w rzeki, ścięgna w powierzchnię ziemi, ciało w glebę, a broda P’an-ku w konstelację gwiezdną. Jego włosy i skóra stworzyły drzewa i trawę, zęby, kości i szpik w skały, metale i kamienie szlachetne, deszcz powstał z potu. Człowiek zrodził się z insektów, które wychodziły z jego ciała. W tym sposób stworzył on cały Wszechświat.
P'an-ku - postać z mitologii chińskiej, według której był potężnym stwórcą Wszechświata.