Człowiek w tekście nazywany jest pośmiewiskiem i wstydem bolesnym, porównywany jest do robaka i małpy, oznacza to, że człowiek ukazany jest jako forma niepełna, wybrakowana. Człowiek porównywany jest także do mostu, ponieważ jego kondycja to jedynie etap przejściowy do formy wyższej. Człowiek powinien zabić w sobie to pośrednie stadium, które zatrzymuje go w drodze do stania się nadczłowiekiem. Słowa o linie rozpiętej między zwierzęciem i nadczłowiekiem sugerują, że przejście między kolejnymi formami jest niebezpieczne, aby stać się nadczłowiekiem, należy podjąć ryzyko.
Kluczowym pojęciem w filozofii Nietzschego jest nadczłowiek – jednostka zdolna przekraczać granice, stojąca ponad prawem ze względu na to, że przewyższa innych w sferze duchowej, intelektualnej i fizycznej.