Doniosła zmiana, o której pisze Lovejoy, polegała na zrozumieniu, że w różnorodności tkwi doskonałość. Poprzednie wieki uznawały w sztuce jedynie określone formy i dążyły do uniformizacji sztuki (stąd gatunki, które znamy do dzisiaj). Na początku XIX wieku artyści zaczęli sprzeciwiać się ustalonym szablonom i schematom, dzięki czemu mogły powstać nowe twórcze pomysły – stąd mamy określenia, że dany utwór jest synkretyczny (czyli ma w sobie cechy wielu gatunków).
W tym zadaniu zauważ, że w poprzednich wiekach ważne były ogólnie panujące zasady dotyczące sztuk. Wszelkie odstępstwa od zasad były uznawane za błędy lub za fragmenty danej sztuki, które były niedoskonałe.
Synkretyzm gatunkowy – występowanie liryki (emocje), epiki (wydarzenia) i dramatu (dialog)