Drugą planetę zamieszkiwał Próżny.
– Ach! Ach! Oto odwiedziny wielbiciela! – krzyknął, gdy tylko zauważył Małego Księcia. Albowiem według próżnych każdy spotkany człowiek jest ich wielbicielem.
– Dzień dobry – powiedział Mały Książę – Pan ma zabawny kapelusz.
– Po to, aby się kłaniać! – odpowiedział Próżny – Aby się kłaniać, gdy mnie oklaskują. Niestety, nikt tędy nie przejeżdża.
– Ach, tak? – powiedział Mały Książę, nic nie rozumiejąc.
– Uderzaj dłonią w dłoń – poradził Próżny.
Mały Książę uderzył dłonią w dłoń. Próżny ukłonił się skromnie, uchylając kapelusza.
„To jest jednak bardziej zajmujące niż odwiedziny u Króla” – powiedział sobie Mały Książę. I znów zaczął klaskać. Próżny znów kłaniał się, uchylając kapelusza. Po pięciu minutach zabawy Mały Książę zmęczył się jednostajnością gry.
– A co trzeba zrobić – spytał – aby kapelusz spadł?
Lecz Próżny nie usłyszał. Próżni słyszą tylko pochwały.
– Czy ty mnie naprawdę bardzo uwielbiasz? – spytał Małego Księcia.
– Co to znaczy uwielbiać?
– Uwielbiać to znaczy uznać mnie za człowieka najpiękniejszego, najlepiej ubranego, najbogatszego i najmądrzejszego na planecie.
– Ależ poza tobą nikogo na planecie nie ma!
– Zrób mi tę przyjemność: uwielbiaj mnie mimo wszystko.
– Uwielbiam Cię – powiedział Mały Książę, lekko wzruszając ramionami – ale co ci to daje?
I ruszył w dalszą drogę. „Dorośli są zdecydowanie śmieszni” – powiedział sobie podczas podróży.
W tym zadaniu podstawowe znaczenie odgrywa bardzo uważna analiza i interpretacja dialogu. Na tej podstawie wstaw odpowiedni znaki interpunkcyjne – wszelkie dialogi muszą zaczynać się od myślników, zdania pytające muszą kończyć się pytajnikami, a wykrzyknienia – wykrzyknikami.