W literaturze modernizmu sztuka jest zjawiskiem autonomicznym, jest celem samym w sobie i wyraża samą siebie. Sztuka nie jest zobowiązana do odzwierciedlania rzeczywistości, ale wręcz przeciwnie to życie ma naśladować literaturę.
Jedną z idei modernizmu było uznanie autonomii sztuki, co wyrażało się w haśle „sztuka dla sztuki”. Sztuka już nie miała pełnić funkcji społecznych czy dydaktycznych, ale służyła wyłącznie celom estetycznym.