1. Prawda. Autor w swojej charakterystyce sztuki modernizmu uwzględnia zarówno okoliczności jej powstania, jak i cel, który jej przyświecał.
2. Fałsz. Hutnikiewicz poddaje krytyce sztukę realizmu.
3. Prawda. Wykorzystywanym przez autora środkiem wyrazu jest metafora.
Pierwsze stwierdzenie można uznać za prawdziwe na podstawie pierwszego akapitu, gdzie autor tekstu zwraca uwagę zarówno na cel powstania literatury, m.in. w słowach: „to życie miało naśladować literaturę”, jak i okoliczności, np. autor zwraca uwagę, iż społeczeństwo zalewała w tamtym czasie „rozpaczliwa szarość i przerażająca brzydota”, ponadto przywołuje Schopenhauer, którego myśl wpłynęła na atmosferę epoki.
Drugie sformułowanie nie jest zgodne z tekstem, ponieważ autor przedstawia założenia realizmu w opozycji do nowego nurtu modernizmu. Jego wypowiedź informuje, jak postrzegali realizm artyści młodopolscy.
Przykładem metafor użytych przez autora są: „potop rozpaczliwej szarzyzny”, „wędrówki po dalekich obszarach myśli” – na tej podstawie można stwierdzić, że trzecie sformułowanie to prawda.