| Fragmenty uzasadniające postawioną tezę | Interpretacja metafor |
| „Zmarłych pokoleń idealna sferaW żywej ludzkości wieczne ma siedlisko,A grób proroka, mędrca, bohateraJasnych żywotów staje się kołyską” | – przeszłość oddziałuje na teraźniejszość;– wielkie jednostki przeszłości inspirują do działania; |
| „Zawsze z tej samej życiodajnej strugiCzerpiemy napój, co pragnienie gasi;Żywi nas zasób pracy plemion długiejIch miłość, sława istnienie nam krasi; | – korzystanie z osiągnięć przez następne pokolenia;– zależność umożliwiająca rozwój;–istnienie ciągłości tradycji; |
Podmiot liryczny wskazuje, że przeszłość niezmiennie wpływa na teraźniejszość („Zmarłych pokoleń idealna sfera / W żywej ludzkości wieczne ma siedlisko”). Jest źródłem wiedzy, z którego należy korzystać („A grób proroka, mędrca, bohatera / Jasnych żywotów staje się kołyską”). Każde pokolenie korzysta z dotychczasowego dorobku przeszłości, bez którego nie mogłoby się rozwijać („Zawsze z tej samej życiodajnej strugi / Czerpiemy napój, co pragnienie gasi”). Umożliwia to ciągłość tradycji i polepszanie przyszłości („Żywi nas zasób pracy plemion długiej / Ich miłość, sława istnienie nam krasi”).