Stosunek podmiotu lirycznego do przeszłości:
| Fragment | Interpretacja |
| „Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mytów,Choć rozproszycie legendowy mrok,Choć mgłę urojeń zedrzecie z błękitów,Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów, Lecz dalej sięgnie ich wzrok”. | – przeszłość ma swoje mity i legendy, które należy zrewidować;– nawet krytyka może prowadzić do rozwoju;– jest to proces pozytywny; |
| „Każda epoka ma swe własne celeI zapomina o wczorajszych snach…” | – każda epoka ma inne cele;– zapomina się o tym, co kierowało poprzednim pokoleniem;– rzeczywistość cały czas się zmienia, tak samo, jak potrzeby ludzi; |
| „Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,Choć macie sami doskonalsze wznieść;Na nich się jeszcze święty ogień żarzyI Miłość ludzka stoi tam na straży, I wy winniście im cześć!” | – należy szanować przeszłość i jej osiągnięcia;– miłość jest wartością, która jednoczy ludzi; |
| „Ze światem, który w ciemność już zachodziWraz z całą tęczą idealnych snów” | – przeszłość przesączona jest ideałami;– każda epoka przemija. |
Podmiot liryczny dostrzega wartość i ważność przeszłości. Nie można o niej zapominać i należy szanować jej osiągnięcia. Jednocześnie wskazuje, że każda epoka ma różne wartości i cele dostosowane do aktualnych potrzeb ludzi. Jednak nie można żyć przeszłością i należy dokładać wszelkich starań do budowania lepszej przyszłości.