Fragmenty o wymowie ironicznej i jej funkcja:
– „Lecz się nie strójmy w płaszcz męczeństwa krwawy / I nie brząkajmy w łańcuch niewolniczy”;
– „Przestańmy własną pieścić się boleścią / Przestańmy ciągłym lamentem się poić”;
– ironia wyraża dystans podmiotu lirycznego;
– ironia świadczy o braku aprobaty podmiotu lirycznego względem opisanego sposoby działania;
– ironia wyraża kpinę podmiotu lirycznego względem tego, co uważa za szkodliwe.
Ironia:
– wypowiedz bazująca na celowej niezgodności, przeciwieństwie dosłownego i ukrytego poziomu wypowiedzi, np. „Jaka piękna pogoda” wypowiedziane podczas burzy;
– potocznie ironię rozumie się jako kpinę, złośliwość lub wyśmiewanie;
– w literaturze ironia ma za zadanie okazanie dystansu autora względem opisywanego tematu, zdarzeń lub osób;
– służy do wykpienia lub okazania dystansu względem konkretnych poglądów, postaw, zachowań itp.