O stylizacji mitologicznej w podanych fragmentach świadczy:
– nawiązanie do mitów (np. „Ledwo powstał świat, już potrzebne było wszystko, i to pilnie”.);
– kreacja świata o uniwersalnym znaczeniu (np. „Świat, wyłaniający się dopiero z pierwotnego zamętu, znalazł się od razu przed nawałem pracy zakrojonej na siły olbrzymów, ogromnej jak on sam, mozolnej jak nawlekanie igły, przed dziełem, którego bezmiar wchłaniał bez śladu pierwsze grudy gliny wykopanej pod fundamenty przyszłych fabryk”.);
– określony porządek świata oraz koncepcja czasu (np. „Jedno było skutkiem drugiego, pouczała coroczna zmienność pór, czas oczekiwania, zapładniania, rodzenia, zbiorów i spoczynku i taki sam rytm i sens ludzkiego życia we wspólnocie”.).
Stylizacja mitologiczna naśladuje opowieści mityczne. Polega na przedstawieniu historii przy użyciu odpowiednich ram narracyjnych wykorzystujących elementy o randze symbolu lub wzoru. Wykorzystuje język charakterystyczny dla mitów, opisywane w nich wydarzenia, czasami odwołuje się do konkretnych przykładów postaci lub sytuacji znanych z mitów.