Ostatnia strofa wskazuje na to, że przemyślenia podmiotu lirycznego odnoszą się do każdego człowieka, który nie musi być artystą, by w „dobrem sercu swojem” rozstrzygnąć, co jest dobre i piękne.
Kalokagatia – z greckiego kalós kai agathós ‘piękny i dobry’, idea połączenia w człowieku piękna z dobrocią i moralnością.