Fragment, który nawiązuje do platońskiej triady to ostatnia strofa wiersza. Jest tu odwołanie do piękna, które rozumiemy poprzez zmysł wzroku, co daje widzowi informacje nie tylko o pięknie, ale też o prawdzie zawartej w tej rzeczy. Piękno i prawda rozpoznane zostają przez dobre, mądre serce.
Kalokagatia – z greckiego kalós kai agathós ‘piękny i dobry’, idea połączenia w człowieku piękna z dobrocią i moralnością.