Obraz Pietera Bruegla nosi tytuł „Upadek Ikara” z powodu ukazania na nim sceny z mitu o Ikarze, synu Dedala, który próbował uciec z Krety, używając sztucznych skrzydeł stworzonych z wosku i piór. Ikar był ostrzegany przez ojca, aby nie latał zbyt wysoko (nie zbliżał się do Słońca), jednakże jego pycha i ambicja skłoniły go do lotu na zbyt dużą wysokość. W konsekwencji wosk stopił się, a on upadł do morza i zginął. Wydarzenie to jest metaforą ludzkiej pychy, ale także obojętności i braku reakcji innych na tragedię.
Malarz ukazuje tragedię młodzieńca poprzez umieszczenie jedynie jego nóg unoszących się nad morzem. Ikara jako postać można zauważyć jedynie po bliższym przyjrzeniu się obrazowi. Bruegel celowo nie skupia uwagi na samym Ikarze, ale na innych elementach obrazu, co odzwierciedla temat dzieła – niezauważalność tragicznych wydarzeń wobec codziennego życia. To, że ludzie na obrazie nie zwracają uwagi na spadającego Ikara, może symbolizować ludzką obojętność i skupienie na swoich codziennych sprawach, nie dostrzegając tragedii, która ma miejsce tuż obok nich.
Obraz Pietera Bruegla „Pejzaż z upadkiem Ikara” przedstawia różnorodne postacie i aktywności, ukazując, że życie toczy się dalej, niezależnie od tego, co dzieje się wokół, nawet w obliczu tragedii. Jest to swego rodzaju przestroga przed arogancją i egoizmem ludzkim oraz przypomnienie o kruchej egzystencji wobec sił przyrody.