W filmie Moulin Rouge reżyser wykorzystał grę stylów: wygląd Satine nawiązuje do kreacji wielkich gwiazd światowego kina (por. Marlena Dietrich), a jednocześnie wpasowuje się w rzeczywistość przełomu wieków; reżyser wykorzystuje groteskę i karykaturę, jak w wyglądzie Harolda Zidlera lub w wykonywanym przez niego utworze Like a virgin. Ponadto jednym z bohaterów jest malarz Henri de Toulouse-Lautrec – tym gestem reżyser wskazuje, że jego twórczość jest ważnym kontekstem dla filmu. Rzeczywistość w filmie przedstawiona jest w sposób nierealistyczny, jedną z inspiracji kulturowych jest baśń. Najważniejszą rolę w filmie grają efekty wizualne, forma, kreacja scen, historia kochanków wydaje się tłem dla przedstawienia. Powyżej wymienione elementy wskazują na to, że Baza Luhrmanna można uznać za reżysera postmodernistycznego.
Reżyserzy uznawani za postmodernistycznych to: Tim Burton, bracia Coen czy Quentin Tarantino.