Jeśli obserwator przespaceruje się kawałek dalej, widnokrąg przesunie się wraz z nim, ponieważ centrum widnokręgu jest zawsze obserwator. Jeżeli zaś osoba np. wespnie się na drzewo, zwiększając wysokość, na jakiej stoi – widnokrąg się zwiększy.
Widnokrąg możesz sobie wyobrazić jako granicę wyznaczającą powierzchnię terenu, którą jesteś w stanie zobaczyć. Wygląda ona, jak linia wyznaczająca miejsce zerknięcia się nieba i ziemi (choć oczywiście niebo nie jest czymś, co może Ziemi „dotykać”). Widnokrąg zachowuje się podobnie, co granica światła rzucana na ciemną płaszczyznę lub dużą kulę przez mocną latarkę o skupionym świetle. Przyjmuje kształt okręgu, a im wyżej jest latarka (symbolizująca obserwatora), tym większy się staje. Jeśli przesuniesz latarkę w bok – oświetlona przestrzeń przesunie się wraz z nią. Tak samo jest z widnokręgiem: przesuwa się wraz z obserwatorem.