Przykładowe rozwiązanie:
· T. Hobbes ocenia stan natury jednoznacznie negatywnie, podczas gdy J. Locke potrafi doszukać się w nim pewnych zalet;
· Hobbes propaguje absolutny charakter władzy, podczas gdy Locke jest za jej ograniczeniem;
Teoria umowy społecznej stanowi racjonalne uzasadnienie historycznie ważnego poglądu, że legalna władza państwowa musi wywodzić się od zgody społeczeństwa. Punktem wyjścia dla większości tych teorii jest analiza kondycji ludzkiej, określana jako „stan natury”, czyli chaos. W związku z tym, działanie jednostki jest ograniczone jedynie przez jej sumienie. Podążając tym torem, różni autorzy teorii umowy społecznej usiłują na wiele sposobów wyjaśnić, dlaczego w interesie własnym jednostki leży dobrowolna zamiana swobody działania, którą gwarantuje stan naturalny (zwany także „prawami naturalnymi”) na korzyści wynikające z tworzenia struktur społecznych.