Obecność przystawek i haczyków na główce, nieurzęsiony nabłonek okrywający ciało, wydłużony kształt ciała, duża ilości członów, obecność narządów rozrodczych męskich i żeńskich w członie (obojnactwo), wytwarzanie dużej ilości jaj.
· przyssawki i haczyki umożliwiają przyczepienie się do jelita żywiciela;
· nabłonek chroni przed działaniem enzymów trawiennych;
· wydłużony kształt ciała jest dopasowany do kształtu jelita cienkiego żywiciela;
· obojnactwo umożliwia rozmnażanie się pojedynczego osobnika;
· wytwarzanie dużej ilości jaj zwiększa szanse na przeżycie potomstwa.
Dodatkowo większość pasożytów wewnętrznych traci cechy, niezbędne do życia organizmom zamieszkującym środowisko zewnętrzne. Tasiemce nie posiadają oczu, bo do jelita żywiciela nie dociera światło, mają również zredukowane mięśnie – nie muszą się poruszać, ani zdobywać pokarmu, który wchłaniają z ciała żywiciela i nie mają barwy ciała – są białe, ponieważ nie muszą maskować się, ani odstraszać drapieżników. Redukcji uległ u nich również układ pokarmowy, ponieważ składniki odżywcze wchłaniają całą powierzchnią ciała, oraz układ nerwowy, bo wewnątrz ciała żywiciela panują stałe warunki.