W przyrodzie istnieją organizmy o szerokim zakresie tolerancji ekologicznej względem temperatury. Są to tak zwane eurybionty. Mogą one żyć przy różnym natężeniu tego czynnika w środowisku i zazwyczaj są szeroko rozprzestrzenione. Na schemacie jest to populacja oznaczona literą A. Organizmy, które mają wąski zakres tolerancji ekologicznej na temperaturę, są zwane stenobiontami. Na schemacie jest to populacja oznaczona literą C.
Tolerancja ekologiczna to zdolność organizmów do przystosowywania się do zmian czynników abiotycznych. Natomiast przedział wartości czynnika, w którego granicach dany organizm może przeżyć, nazywany jest zakresem tolerancji. Zakres ten w stosunku do danego czynnika określają dwie wartości: najniższa, czyli minimum i najwyższa, czyli maksimum. Wartości średnie są najkorzystniejsze dla funkcjonowania organizmów i nazywane są optimum. Przekroczenie wartości czynnika poza zakres tolerancji prowadzi do śmierci organizmu. Organizmy wykazujące szeroki zakres tolerancji dla danego czynnika nazywane są eurybiontami, natomiast organizmy wykazujące wąski zakres tolerancji względem danego czynnika nazywane są stenobiontami.