W XVII w Turcji doszło do kryzysu wewnętrznego spowodowanego walką o władzę oraz wpływy. Na dworze sułtana główną siłę stanowiła armia janczarów oraz stronnictwa wspierające określonych kandydatów do tytułu sułtana.
W 1683 roku armia sułtana podjęła ostatnią próbę ekspansji w Europie. Po klęsce pod Wiedniem pozycja imperium osmańskiego mocno wyhamowała, a sama Turcja nie stanowiła już poważnego zagrożenia dla Europy.
Po klęsce pod Wiedniem w 1683 roku śmierć poniósł dowódca – Wielki Wezyr Kara Mustafa, z rozkazu sułtana uduszony jedwabną wstęgą.