Młodzieży i osobom dorosłym ze względu na różnice w wieku i doświadczeniu życia trudno jest znaleźć wspólny język. Zarówno jedna, jak i druga grupa społeczna najlepiej odnajduje się we własnym gronie, posługując się przy tym zwrotami zrozumiałymi tylko dla nich samych. Młodzież dodatkowo, aby być postrzeganym w sposób oryginalny, ma skłonność do zniekształcania języka oraz przyjętych norm. Korzyści to kreatywność i oryginalność. Zagrożenia to zanikanie tradycyjnych form przekazu i ogólnie przyjętych norm językowych oraz trudności w odnalezieniu się w różnych środowiskach.
W języku polskim przekaz to nie tylko odmiana mówiona i pisana, to również odmiany ogólnopolskie (np. język urzędowy), odmiany środowiskowe (np. wypowiedzi kibiców sportowych, prawników czy młodzieży), odmiany terytorialne (np. stosowane przez mieszkańców danego terytorium). Wyróżniamy również dwie odmiany polszczyzny językowej – wzorcową (oficjalną) i użytkową (nieoficjalną).