1. Ukazanie rozumu jako wartości dominującej w epoce oświecenia i współczesnej – nawet w dowodzeniu przeciwników racjonalizmu.
2. Wyrażenie przekonania o wszechmocy rozumu jako lekarstwie na ludzkie nieszczęścia i narzędziu postępu.
3. Zastosowanie rozumu jako narzędzia krytyki dawnych obyczajów, przesądów i religijnego dogmatyzmu.
4. Zauważenie sprzeczności w ocenie przeszłości i teraźniejszości przez oświeceniowych pisarzy.
5. Przedstawienie rozczarowania rozumem – wskazanie przez Rousseau i inne wydarzenia (np. trzęsienie ziemi w Lizbonie) na jego ograniczenia.
6. Wyciągnięcie wniosków końcowych: rozum jako wspólna, niezmienna siła łącząca ludzkość mimo zmienności poglądów i epok.
1. Zwróć uwagę, że każdy punkt odpowiada kolejnemu akapitowi tekstu – autor stopniowo przechodzi od entuzjazmu wobec rozumu do jego krytycznej oceny.
2. Podkreśl, że Snopek pokazuje ewolucję myślenia o rozumie – od bezgranicznej wiary w jego moc po uświadomienie sobie jego ograniczeń.
3. Zauważ, że zakończenie tekstu ma charakter podsumowujący – autor wskazuje, że rozum, mimo swoich porażek, pozostaje fundamentem kultury i ludzkiego myślenia.