Satyra do króla ma charakter ironiczny, ponieważ autor pozornie zgadza się z zarzutami szlachty wobec monarchy, ale w rzeczywistości je ośmiesza. Wypowiedzi krytykujące króla za jego cnoty — mądrość, dobroć czy polskie pochodzenie — ujawniają absurd myślenia szlachty. Dzięki ironii Krasicki pokazuje sprzeczności w jej postawie i dystansuje się od głupoty swoich bohaterów.
1. Najpierw zauważ, że ironia w tym utworze polega na sprzeczności między tym, co narrator mówi, a tym, co naprawdę myśli – udaje zgodę z opiniami szlachty, ale faktycznie je wyśmiewa.
2. Dostrzeż, że Krasicki stosuje ironię, by ośmieszyć niedorzeczność i krótkowzroczność szlachty, która nie potrafi docenić dobrego władcy.
3. Zwróć uwagę, że dzięki ironii autor dystansuje się wobec przedstawionego świata i zachowuje ton pozornego obiektywizmu.
4. Podkreśl, że ironia pozwala mu zdemaskować sprzeczności epoki oświecenia – między rozumem a przesądem, dobrem publicznym a egoizmem jednostki.