Charakter utworu:
– monolog na temat upadku moralnego społeczeństwa
– poeta posługuje się ironią i szyderstwem
Krytykowane wady:
– obłuda, chciwość, egoizm, pycha i zepsucie moralne
– brak wiary, cnoty i patriotyzmu
– upadek autorytetów, zanik poczucia wstydu i odpowiedzialności
– pogarda dla tradycji i cnoty przodków, dążenie do zysku, nierząd i rozwiązłość
– niesprawiedliwość społeczna oraz brak jedności narodowej
Puenta:
– w obliczu zagrożenia nie można wpadać w rozpacz ani ratować wyłącznie siebie
– przed upadkiem państwa może uratować solidarny wysiłek całego społeczeństwa
1. Przypomnij sobie, że Krasicki w Świecie zepsutym przedstawia moralny rozkład społeczeństwa polskiego XVIII wieku.
2. Zauważ, że poeta wskazuje, że ludzie porzucili dawne wartości – prawdę, cnotę i wiarę, zastępując je pogonią za zyskiem i przyjemnością.
3. Zwróć uwagę, że autor używa satyry i ironii, by ukazać skalę obłudy i egoizmu we wszystkich warstwach społecznych.
4. Dostrzeż, że utwór kończy się ostrzeżeniem i apelem o zgodę i wspólne działanie dla dobra ojczyzny.
5. Dojdź do wniosku, że Krasicki pokazuje, że odrodzenie moralne narodu jest możliwe tylko dzięki współpracy i naprawie ludzkich postaw.