Jerzy Snopek używa słów Pismo Święte i Ojcowie Kościoła w kontekście religijnym, aby odwołać się do tradycyjnej, chrześcijańskiej wiary, którą w epoce oświecenia zaczęto podważać. Natomiast określenia pogański bożek i apostoł nowej wiary pojawiają się w kontekście metaforycznym – autor pokazuje, że rozum stał się dla ludzi XVIII wieku obiektem niemal religijnego kultu, zastępując wiarę w Boga wiarą w potęgę ludzkiego rozumu.
1. Zwróć uwagę, że autor celowo używa języka religijnego, by pokazać, że oświeceniowy racjonalizm sam stał się swego rodzaju „religią rozumu”.
2. Podkreśl, że zestawienie tych pojęć ma ukazać paradoks epoki: walcząc z dogmatyzmem wiary, oświecenie stworzyło własny dogmat – bezgraniczną wiarę w rozum.
3. Zauważ, że w ten sposób Snopek ukazuje ciągłość w ludzkiej potrzebie poszukiwania absolutu – niezależnie od tego, czy przybiera on postać Boga, czy ludzkiego rozumu.