| Cecha | „Kroniki tygodniowe” Bolesław Prus | „Dzban” Marcin Wicha |
| Styl | – lekki, barwny i przystępny;– łączy elementy humorystyczne i refleksyjne;– używa kolokwializmów; | – swobodny i lekki;– łączy obserwacje życia codziennego z refleksją;– podzielony na części: dialogową i refleksyjną;– używa słownictwa młodzieżowego;– nawiązuje do kultury; |
| Elementy humorystyczne | – ironiczne i humorystyczne ukazanie wad Polaków;– zabawny kontrast: praca Polaków a praca Francuzów i Niemców; | – aluzja i żart w części dialogowej;– ironia w części refleksyjnej; |
| Literackie środki ekspresji | – epitet, np. „ukochanych”;– metafora, np. „[…] wysmażyli plan machiny […]”.;– porównanie, np. „[…] olbrzymie piramidy egipskie wyglądać mają obok niej jak stado cieląt obok słonia”.;– zdrobnienie, np. „kropelce”;– paralelizm, np. „Toteż w ciągu następnych dni zarobki Francuzów podwoiły się, Niemców prawie że się podwoiły, a Polaków zostały te same. W miesiąc później gmach budowany przez Francuzów jaśniał pięknością, Niemców imponował siłą i niezgrabnością, a polski ledwie zaczęty począł się rozwalać”.; | – epitet, np. „głupie”;– metafora, np. „Toczą łzy […]”.;– zdrobnienie, np. „słówko”;– paralelizm, np. „Nie wystarczy mieć zęby, żeby być dentystą. Nie wystarczy chodzić do liceum, żeby robić za eksperta od młodzieży”.;– powtórzenie, np. „Powiedzmy, że właśnie jecie kolację z rodziną. […] Powiedzmy, że mówicie:”; |
Felietony Prusa i Wicha różnią się od siebie pod względem języka, ponieważ powstały w różnych okresach czasowych. Felieton Prusa powstał w pozytywizmie (1887 r.), a felieton Wicha w czasach współczesnych (2019 r.). Język używany przez Bolesława Prusa jest bliższy poważnej literaturze pomimo używania stylu kolokwialnego, ponieważ jest bogaty w różne środki stylistyczne. Język używany przez Marcina Wicha jest współczesny, publicystyczny i potoczny, skupia się głównie na aluzji, żarcie i ironii.