Środki językowe, w których widoczny jest subiektywizm i krytycyzm narratora:
– czasowniki w pierwszej osobie liczby pojedynczej (np. „Widok ten […] napełnił mnie wielkim żalem”.);
– zaimki dzierżawcze (np. „Żal mój […]”.);
– oceniające słownictwo (np. „Pokazuje rzeczy głupie i niegodziwe!...”);
– porównania (np. „Cud świata – olbrzymie piramidy egipskie wyglądać mają obok niej jak stado cieląt obok słonia”.);
– frazeologizmy (np. „[…] włosy stanęły mi na głowie”.).
Subiektywizm to patrzenie na konkretne rzeczy, zdarzenia itd. z własnej perspektywy, wyrażanie własnego zdania, uczuć, poglądów itp. Subiektywizm przejawia się w: czasownikach w pierwszej osobie liczny pojedynczej, zaimkach dzierżawczych, oceniającym słownictwie.
Krytycyzm to poddawanie negatywnej ocenie konkretnych rzeczy, poglądów, idei itd. Krytycyzm przejawia się w: oceniającym słownictwie, porównaniach, frazeologizmach.