Autor w momencie: gdy używa słów: „W imię tej matki, która nas wszystkich wykarmiła. Kto przy niej dziś nie stanie, kto jej na ratunek nie pobieży, ten nie syn, ale pasierb, ten niegodzien jej miłości. Ja stary, idę, niech się dzieje wola boża, a jeśli zginąć przyjdzie, tedy ostatnim tchem będę wołał: „Na Szweda! panowie bracia! Na Szweda!” Stosuje argument Argumentum „ad misericordiam”, czyli odwołuje się do współczucia i litości. Zwraca on uwagę, że jest tylko starym człowiekiem, który idzie walczyć.
Argument emocjonalny – odwołuje się do uczuć słuchaczy lub mówcy. Może to uczynić, stosując w swojej wypowiedzi elementy: sympatii, lęku, niechęci, litości, współczucia. Często przyjmują one formę chwytów retorycznych.