Odyseusz, po zakończeniu wojny trojańskiej, wraz ze swoją załogą wyruszył w drogę powrotną do swojej ojczyzny, Itaki. Podczas podróży, dotarli do wysepki, na której zamieszkiwały syreny – piękne, ale niebezpieczne stworzenia o głosach oczarowujących marynarzy.
Wiedząc o niebezpieczeństwie, jakie niosły syreny, Odyseusz postanowił podjąć działania, aby ocalić swoją załogę. Zasugerował, że wszyscy członkowie załogi zalepią sobie woskiem uszy, aby nie słyszeć śpiewu syren, który wprowadzał w hipnotyczną ekstazę i prowadził do śmierci. Sam Odyseusz miał zamiar usłyszeć ich piękny śpiew, ale w bezpieczny sposób.
Odyseusz polecił załodze, aby przywiązali go do masztu i nie rozwiązali nawet wtedy, gdyby błagał o to w szaleńczym zachwycie. Gdy statek zbliżył się do wysepki, syreny rozpoczęły swój uwodzicielski śpiew. Odyseusz, w pełni świadomy niebezpieczeństwa, walczył z wewnętrznym pragnieniem, podczas gdy reszta załogi była bezpieczna dzięki zalepionym uszom.
Dzięki mądrości i odwadze Odyseusza statek minął wysepkę syren i załoga uniknęła zguby. Ta historia przedstawia wytrwałość, umiejętność panowania nad pokusami i zdolność do podjęcia trudnych decyzji w obliczu niebezpieczeństwa.
Odyseusz był bohaterem greckiego eposu Homera, znanego jako „Odyseja”. Był on królem Itaki i znany przede wszystkim ze swojej roli w wojnie trojańskiej oraz długiej i pełnej przygód podróży powrotnej do domu po zakończeniu wojny. Jest uważany za jednego z najbardziej inteligentnych i przebiegłych bohaterów mitologii greckiej.